Eigenlijk zijn er maar twee feesten voor een moslim; suikerfeest en offerfeest. We vieren dus niet echt verjaardagen. Soms vergeten we zelfs van elkaar dat we jarig zijn. Op een normale werkdag zitten we zo in het ritme van alles wat er moet gebeuren om naar school of werk te gaan, dat er weinig tijd is om daar echt aan te denken. En een taartje kun je altijd wel eten, daar hoef je niet echt jarig voor te zijn. Een cadeautje kun je ook geven wanneer je wilt of kunt. Hoe spontaner hoe beter...
Het liefste en schattigste dat ik vandaag kreeg was het briefje dat ik van mijn jongste kind in handen gedrukt kreeg. 'Vijne verjaardag' stond erop. Op mijn opmerking dat je 'vijne' niet met een 'v' maar met een 'f' schrijft, zei ze: "Daar kan ik geen hartje van maken". En dat klopt als een bus. Voor mama schrijf je briefjes met zo veel mogelijk hartjes, toch? En van de opmerking "Je bent nu wel 48, maar je lijkt nog steeds 47" moest ik toch wel even slikken. Laatst dacht een collega namelijk dat ik nog maar 34 was! Tsja, een kind van bijna 8 maak je echt niets wijs!
Ik heb dan wel niet precies gedaan waar ik zin in had, maar leuk was het zeker. 's ochtends lekker ontbijten. Daarna een rondje van bijna 5 kilometer in het Vondelpark, en wel zonder pijn. Traktatie gekocht voor morgen op het werk. En 's middags gezellig bowlen met mijn gezin. Daarna visgerechten eten in een Chinees restaurant. Een hele 'vijne' verjaardag!