Ontmoeting op de markt

Weet je wat 7shuma is? De 7 staat voor de h die van achter uit de keel komt. Hhhhhshuma. Dat is een woord hoor. Eigenlijk vind ik dat het te pas en te onpas wordt gebruikt in het Marokkaans dialect. Alles is 7shuma. Genant, schaamte. Dat vind ik niet leuk. Hoewel ik vandaag een ontmoeting had waarbij ik achteraf dacht: dat is wel 7shuma, omdat ik nooit gedaan heb wat ze vroeg. 

Het is zeker 13 of 14 jaar geleden. Ze kwam werken bij het bedrijf waar ik al jaren werkte. We spraken vaak af in de pauze. Vooral tijdens de ramadan was de band sterk. Wij vastten, terwijl de collega's om ons heen hun broodje aten. Ik nam haar mee naar huis en werd uitgenodigd bij haar en haar familie.

Dan komt het moment dat je elkaar niet meer ziet. Want zo gaat dat met collega's. Maar gelukkig is daar nu social media. Je komt in contact met mensen die je al jaren niet gezien of gesproken hebt. Geweldig!

Toch blijft er die afstand. De één schrijft: "Kom eens langs". De ander stuurt geen reactie of schrijft "Ik laat het je weten" en vervolgens komt het er nooit van. Te druk, te veel aan je hoofd of een andere vage reden. In Marokkaanse bewoordingen is dat nou 7shuma. Je hoort banden te onderhouden, elkaar te bezoeken en dan niet via de digitale weg.

Vandaag stond ze ineens voor mijn neus. Op de Bos en Lommermarkt. Het voelde  of we elkaar gisteren nog zagen. Wat leuk om haar weer te zien! "Kom je een keer langs? Wel echt doen he?" Dat waren haar woorden voordat we afscheid namen. 

"Wel echt doen he?" Galmt nog steeds na in mijn hoofd. Niet? Dat zou echt 7shuma zijn...

Op reis

Het valt mee. Echt schoon is die trein nou ook weer niet. Ook heb ik geen trek om er een broodje of zo in te nuttigen. Er is in tijden niet gedweild of gesopt, dat is duidelijk. Maar tot mijn knieën in de rotzooi zit ik gelukkig niet. Daar was ik wel bang voor gemaakt door de media. 

Ik ben dus op reis. Dat is heel wat voor mij. Eigenlijk best een heldhaftige daad voor een held op sokken...met stevige stappers. Mijn vertrouwde Amsterdam verlaat ik namelijk liever niet. Ik zeg altijd: als ik Amsterdam uit moet, verlaat ik Nederland beter meteen. Maar dat is omdat ik nergens anders in Nederland wil wonen dan in mijn geliefde Mokum.

En nu ga ik twee weken lang op en neer met de trein naar Arnhem. Opleiding volgen. Andere collega's ontmoeten. Een beetje netwerken. Uitdagingen aangaan. Verandering van omgeving. Dat is toch juist leuk? Natuurlijk, dat is spannend!