Mohammed heeft een plas gedaan. Mooi op de wc. Nou, ik weet niet of ik het daarmee eens ben. Een plas is toch niet zo mooi? En Jan Peter als klein ventje trekt de kar. Daar wordt hij een beetje moe van. Als een kleine Jan Peter van het karretje trekken al moe werd, hoe moe is hij nu dan wel niet?
Het was 2007. Mijn tweejarige dochter kreeg een cadeautje van stadsdeel de Baarsjes. Net als alle andere tweejarige leeftijdsgenoten. Lekker voorlezen, daar had ik als moeder wel oren naar. Wat een leuke kleine korte verhaaltjes met steeds weer een plaatje erbij. Woordjes leren met 'Mijn eerste Van Dale'. Het voorleeswoordenboek als wapen tegen taalachterstand. Leuk toch?
De aardbei, de broek en de draaimolen. Modder, neus en oma. Bij ieder woord staat een plaatje en een verhaaltje op rijm. Maar het mooiste verhaaltje is dat van Mohammed. Natuurlijk deden we een spelletje met het verhaaltje. We keken steeds heel even stiekem naar het plaatje van Mo die net een plas had gedaan. Dan deden we het boek heel snel dicht, want dat was toch echt te erg. We gierden van het lachen. Want dat was niet zo mooi van Mo. Het was juist lelijk. Lelijk op de wc. Had Van Dale dat dan niet begrepen? Heerlijk die kinderfantasie.
Zelf vond ik het verhaaltje en vooral het plaatje van Jan Peter het leukst. Onze toenmalige minister-president als klein ventje. Hij leek ook precies op de volwassen JP. Maar daar sloeg ook mijn fantasie op hol. JP en Mo werden vrienden. En toen was het Mo die de kar voor JP trok. Mo was een stoere vent; hij werd helemaal niet moe. De poes begroef heel mooi haar plasje in het zand en mocht daarna in de kar van JP. Na de strandwandeling moest JP naar de wc. Poe poe hij heeft een plas gedaan. Daar werd hij een beetje moe van.
Ik weet het zeker...als de rollen waren omgedraaid, als het Jan Peter was geweest die zo'n mooie plas had gedaan, dan hadden heel veel mensen dat boek gekocht!
