Wie de schoen past...

Als klein meisje wil je toch alles roze, of...goud? Roze hartjes, roze haartierelantijntjes, gouden lokken, gouden medaillon, gouden appel. En als je groot bent, wil je dan nog steeds van alles in een roze kleur, of je wentelen in alles wat goud is? 

Foute schoenen. Wat zijn dat nou weer? Nou, ik zal je vertellen, hoewel dat nauwelijks uit te leggen is. Of schoenen 'goed' of 'fout' zijn, is een gevoel. Maar één ding is zeker. Schoenen zeggen veel over een persoon. Want eerlijk, of je altijd op naaldhakken loopt, altijd stevige ruige stappers draagt of eeuwige teenslippers aan hebt, bepaalt toch je loop, je houding en je kijk naar de wereld? Precies. Nou, en wat 'fout' of 'goed' is aan schoenen, dat bepaal je meestal zelf. Alhoewel...

Ik heb echt hele foute schoenen gekocht. Althans, dat kan eigenlijk niet. Want het zijn schoenen van het merk dat ik al 32 jaar draag. En dat is absoluut niet 'fout'. Ik was zo blij die eerste keer, ik weet het nog goed. Ik droeg kistjes uit de legerdump die minstens 3 maten te groot waren. En niet toegeven natuurlijk dat ze eigenlijk niet lekker zaten, zelfs niet aan mezelf. Maar eindelijk, eindelijk kwamen de Dr. Martens ook in mijn maat. Wie de schoen past, trekke hem aan.

Nu, 32 jaar later, draag ik ze nog steeds. Manlief heeft ze ook al een keer gehad. En dochterlief vond ze eerst maar stom, maar nu draagt ze niet anders. Je hebt ze tegenwoordig in allerlei modellen en kleuren. Deze week heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik heb een kleur gekocht die eigenlijk echt 'fout' is. Want ze zijn van goud. Maar de schoen zelf, die is weer niet fout. Pfff het wordt nu wel ingewikkeld. 

De eerste reacties zijn al binnen en ik heb ze pas een paar uur gedragen. Het begon met het "afzichtelijk" van één van mijn gezinsleden. Een mevrouw sprak me lachend aan en zei: "Wat heeft u mooie schoenen aan". Ik zei tegen haar: "dank u wel." Toen ze bleef lachen vroeg ik: "Vindt u ze echt mooi, of maakt u een grapje? Dat mag best hoor!" Op de fiets zag ik verschillende mensen naar mijn schoenen staren. Een buurman zei dat hij ze mooier had gevonden als ze zilverkleurig waren geweest. 

Als klein meisje heb ik niet van gouden schoenen gedroomd. Maar nu heb ik dus gouden schoenen. Dat is zó fout, dat het er leuk van wordt. Stiekem hoop ik wel dat ze er snel versleten uit gaan zien...

Dagje toerist spelen in eigen stad

Wat is dat lang geleden! Ik ga bijna nooit naar de stad. De enige keren dat ik ga is wanneer de kinderen kleren nodig hebben. Maar met al die online winkelmogelijkheden wordt fysiek winkelen nu zelfs nóg zeldzamer. En dat wachten en passen in die overvolle kledingwinkels. Nee, ik kan wel wat leukers verzinnen.

Het is meivakantie. Plannen om een paar dagen weg te gaan worden wegens omstandigheden niet uitgevoerd. Last minutes zijn heus niet zo goedkoop voor een heel gezin of vallen net buiten de vakantieperiode. Dan maar dagjes weg, gewoon lekker eruit en vooral geen eten koken in de avond. Dagje Amsterdam is voor veel mensen echt een uitje. Zelfs als je je hele leven in die stad woont.

Het Waterlooplein is waar je vroeger voor kistjes en leren jassen heen ging. Tegenwoordig is wat je er kunt kopen echt afgestemd op de toerist. Voor een nu nog even 'geheime' missie koop ik een T-shirt met de drie kruizen die het wapen van Amsterdam symboliseren. De verkoper besteedde iets te speciaal aandacht aan mij. Toen ik wegliep keek hij ons nog na. Toen zag ik iets aan hem waardoor ik me ineens afvroeg: is het een man of een vrouw, of beide? 

De fiets hadden we vanwege de regen laten staan. Lopend kom je veel meer leuke en aparte dingen tegen. Zoals de fiets met allemaal schattige badeendjes. Ik had wel even willen proberen of de fiets echt kon drijven...

Nog een dagje toerist in eigen stad spelen zit er voorlopig niet in. Hoewel er nog zat leuke plekjes zijn om te bekijken...

Lang leve de koning!

Waarom denk ik nou niet aan onze eigen Willem Alexander als ik die uitroep hoor? Ik denk aan de film Lion King, waarin Scar zijn broer Mufasa met zijn klauwen vasthoudt, die uispraak doet en vervolgens zijn broer het ravijn ingooit. Wat een associatie. Nou ja, lang leve onze koning dan. Hij is vandaag dus echt jarig. Hoewel we niet komden wachten en gisteren met z'n allen alvast maar het lang zal hij leven vierden.

Dit jaar zouden we een keer niet op de vrijmarkt gaan staan. De weersvoorpellingen waren toch al niet te best. Maar dat was de hele afgelopen week al zo. Maar goed, het plan was om 's ochtend heel vroeg op de vrijmarkt in Amsterdam Zuid te gaan rondkijken. Want daar staan al die rijkelui met hun mooie spullen. Of ze die verkoop nodig hebben. En of wij nog meer spullen nodig hebben. Onze hele zolder lag al vol..

Het ging toch anders. Om zes uur in de ochtend werd ik wakker van gestommel op de trap. Ik liep naar de gang waar licht brandde. Er was geen man en geen zoon meer in huis. Ik keek naar buiten. Aahh nee he? Laat ik maar weer naar bed gaan. Anders ga ik straks ookee naar de Kinkerstraat. Die kleine auto van oms stond helemaal volgeladen met spullen. Manlief had het in zijn hoofd gehaald om toch maar te gaan verkopen op de vrijmarkt. Waarom ook niet? Die zolder moest eens leeg. En de man is een geboren handelaar. Dat komt wel goed. 

Dat was me het dagje wel. Eten en drinken voor de handelaars naar de Kinkerstraat brengen. Nog een paar spullen voor de verkoop in de fietsbak laden. Aan het einde van de dag doodmoe. Maar lekker verdiend, dat toch wel.

Vandaag, op de echte verjaardag van de koning, gaan we het verdiende geld weer uitgeven. Even een klein feestje vieren. Samen iets gezelligs doen. En dan wat gaan eten. Net een beetje alsof je verjaardag viert. Lang zullen ze leven!