Marokkaanse afspraak

"Je weet hoe het gaat" zei hij tegen me, toen ik eindelijk kreeg waar ik al drie dagen daarvoor om gevraagd en meerdere keren voor gebeld had. "Nou, eigenlijk niet meneer", wilde ik eigenlijk zeggen. Ik glimlachte, betaalde en liep de winkel uit. 

Waar doet het me toch aan denken? En waar maken we ons hier toch altijd zo druk om? Alles moet ook altijd precies, exact en vooral op tijd gaan. Dat wil ik ook, eerlijk. Maar als ik zoiets meemaak moet ik toch elke keer een beetje lachen. Omdat het ook een soort van spel is. Want uiteindelijk wil je toch dat hebben waar je voor kwam, of niet dan?

Vorig jaar in Marokko liet ik een sprei maken. Op de avond dat de sprei volgens afspraak klaar zou zijn was de winkel dicht. Ja hoor! Iedere avond die erna kwam was de winkel ook dicht. Wanneer was de sprei nou klaar? En wat was het verhaal van de man met wie de afspraak die gemaak was? Precies! Je weet hoe het gaat...

Enkele dagen geleden bestelde ik een heerlijke lekkernij bij de bakker waar ik steeds ramadanhapjes haal. Het zou de volgende avond om zes uur klaar zijn. Pas drie dagen later liep ik de winkel uit met de lekkernij in mijn tas. Het leukste was eigenlijk niet de lekkernij, maar de zo herkenbare ervaring. 

Volgende week vertrek ik dan eindelijk naar Marokko, waar een deel van mijn gezin al is. Hoe vaak zullen de dingen daar weer niet gaan zoals ze afgesproken zijn? Hoe vaak zal het eten weer veel te laat klaar zijn en hoe vaak gaan we ons daar druk om maken? We weten inmiddels toch allang hoe het gaat?

Vanavond geniet ik in ieder geval van een heerlijke lekkernij. Alhoewel, na een paar happen zit je al vol tijdens de ramadan. Je weet hoe het gaat...

Smurfenpak

Ik heb een nieuwe gekocht. Geen rozepaars zoals ik aanvankelijk wilde. Ook geen smurfenblauw of donkerblauw zoals ik eerst had. Er was wel zwart met goud, mijn lievelingscombi. Die neem je dan toch meteen? Zwart is wel iets te streng voor op het strand. Liever een snoepkleur of iets dat er echt sportief uitziet. Het werd iets anders. Snoep hadden ze helaas niet. 

Ik weet het nog goed. De burqini was op het nieuws geweest. Een moslima mocht er eerst niet mee het zwembad in, maar nadat ze het nieuws had gehaald mocht het wel. Natuurlijk wilde in er ook één. Ik kocht smurfenblauwe zwempakstof, net zo blauw als de burqini op de foto die ik gezien had. De stof en de foto nam ik mee naar Marokko. Daar liet ik een burqini op maat maken. Toen ging grote smurf naar het strand. Want echt, in dat pak zag ik eruit als een enorme smurf. 

Later kocht in een echte Burqini. Daarmee wilde ik ook naar het zwembad in Amsterdam. Alleen mocht ik er niet in. Maar de vrouw in het oosten van het land mocht toch ook eerst niet en later wel? Dat kwam omdat ze het nieuws had gehaald. Nou, dan ging ik toch ook het nieuws halen? AT5 gebeld. Die hapten meteen natuurlijk. Maar ze belden wel eerst het zwembad waar ik was geweest. En toen mocht het ineens wel. Ze deden zelfs of ze niet wisten dat ze het eerst verboden hadden. "Maar u moet wel een echte merk-burqini hebben, mevrouw, anders mag het niet."

In het zwembad spraken vele vrouwen mij aan. Ook niet-moslima's. Waar ik het pak gekocht had. En of het fijn was om in te zwemmen. Veel vrouwen willen wel iets meer bedekt gekleed gaan in het zwembad, in plaats van wat je meestal ziet...

Over een paar weken zwem ik lekker in de zee in Marokko. Vorige week heb ik namelijk mijn nieuwe burqini besteld. De oude was uit de tijd dat ik nog een paar maten groter had. En hij was versleten en veel te streng-donkerblauw. Nu is het grijs met lichtblauw geworden. Maar ik kijk ook nog voor eentje erbij met een echte snoepkleur...