Waar doet het me toch aan denken? En waar maken we ons hier toch altijd zo druk om? Alles moet ook altijd precies, exact en vooral op tijd gaan. Dat wil ik ook, eerlijk. Maar als ik zoiets meemaak moet ik toch elke keer een beetje lachen. Omdat het ook een soort van spel is. Want uiteindelijk wil je toch dat hebben waar je voor kwam, of niet dan?
Vorig jaar in Marokko liet ik een sprei maken. Op de avond dat de sprei volgens afspraak klaar zou zijn was de winkel dicht. Ja hoor! Iedere avond die erna kwam was de winkel ook dicht. Wanneer was de sprei nou klaar? En wat was het verhaal van de man met wie de afspraak die gemaak was? Precies! Je weet hoe het gaat...
Enkele dagen geleden bestelde ik een heerlijke lekkernij bij de bakker waar ik steeds ramadanhapjes haal. Het zou de volgende avond om zes uur klaar zijn. Pas drie dagen later liep ik de winkel uit met de lekkernij in mijn tas. Het leukste was eigenlijk niet de lekkernij, maar de zo herkenbare ervaring.
Volgende week vertrek ik dan eindelijk naar Marokko, waar een deel van mijn gezin al is. Hoe vaak zullen de dingen daar weer niet gaan zoals ze afgesproken zijn? Hoe vaak zal het eten weer veel te laat klaar zijn en hoe vaak gaan we ons daar druk om maken? We weten inmiddels toch allang hoe het gaat?
Vanavond geniet ik in ieder geval van een heerlijke lekkernij. Alhoewel, na een paar happen zit je al vol tijdens de ramadan. Je weet hoe het gaat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten