Grenzeloos verliefd

Ik zag een keer een programma op tv. Dat begint alsof ik nooit een programma kijk. Dus, ik zag een keer... Het heette 'Grenzeloos verliefd'. Aantrekkelijk. Daar had je een Nederlands meisje, dat smoorverliefd was op haar prins uit Marokko. Kwam de moeder in beeld, die zei: "Ik ben blij dat hij haar niet met een hoofddoekje op laat lopen". Nou, zie je wel? Ik zag het zelf op tv! Dus als ik lekker kort door de bocht denk, dan denk ik toch mooi dat dit beeld hier in het algemeen heerst: stel je toch eens voor dat je dochter thuiskomt met iemand die moslim is dan, ja dan...

Het blijft dus voorlopig nog wel even over het uiterlijk gaan hoor! Waarom ook niet? Het oog wil ook wat, en zo is het! Die jongen zag er ook best knap uit. Maar goed, als het over de islam gaat, gaat het bijna altijd ook over de hoofdbedekking, eerlijk is eerlijk. 

Zal ik je nog wat vertellen? Met mijn blog waarin ik schreef over het afdoen van mijn hoofdbedekking, scoorde ik de meeste bezoekers ooit. Best wel erg eigenlijk. Het voelt een beetje of men het dus leuk vindt dat hij af is. Terwijl ik nog steeds heel veel respect heb voor vrouwen die hem dragen. En hem zelf ook lange tijd met trots heb opgehad. Dus als het echt iemands eigen keuze is, dan vind ik dat prachtig.

Iemand nuanceerde mijn mening wel een beetje, door te zeggen: "Het is interesse waarom het zoveel belangstelling krijgt". Maar ik kan het toch niet laten het even te denken hoor, en dan moet het eruit ook! Dat men er blind van uitgaat dat het opgelegd wordt. Want vrijwillig je hoofd bedekken, dat doe je toch niet? Zelf was ik vroeger ook best anti, ik geef het toe.

Eén van de eerste vragen die ik kreeg toen ik ermee begon was: "Moet dat van je man?" En één van de eerste toen ik ermee stopte: "Wat vindt je man ervan?" Dus? Wat betekent dat? Moeten is dwang, en wat de man vindt moet hij zelf weten. Dat wil ik maar even zeggen...