Hoera, gefeliciteerd, gelukkig...

Bijna vergeten dat er zoveel Marokkanen op 1 januari jarig zijn. Vanwege registratie bij de burgerlijke stand in Marokko. Daar is ergens iets vergeten. Dus voor het gemak dan maar 1 januari als geboortedatum gekozen. Zou dat in andere landen ook gedaan worden? Wat hebben we het toch weer prima in Nederland. Dus gefeliciteerd dan maar. Met het feit dat we het hier (ja nog steeds!) zo goed geregeld hebben, met het nieuwe jaar en fijne verjaardag voor al diegenen die vandaag jarig zijn!

Dagenlang is het nu al aan de gang. Sinds zaterdag is het nog erger geworden. Dat geknal de hele tijd. En dan te denken aan man en zoon en al die andere mensen met luchtwegproblemen. Je zal maar astma hebben. Of toch al moeite met slapen. Dan werken die knallen en die rook niet in je voordeel. En nu op nieuwjaarsdag is dat er er niet minder op geworden...

Zo, dat is er uit. En nu kan ik dan iedereen het beste wensen. Maar daar heb ik dan wel gemengde gevoelens bij. We kunnen toch iedereen altijd het beste wensen? Daar hoeft het toch geen nieuwjaar voor te zijn? En dan die goede voornemens. Waarom allleen over goede voornemens denken aan het begin van een nieuw jaar? Goede voornemens, voeren we ze ook wel uit?

Nou, dan wens ik jullie dus lekker geen gelukkig nieuwjaar. En feliciteren, dat had ik al gedaan. Maar wat ik wel graag wil is iedereen het allerbeste wensen, en goede gezondheid, veel liefde, goedheid en mooie momenten voor dit jaar en de komende jaren. Laten we er wat moois van proberen te maken...

I Amhali

Wat voelde ik me moe. Want ruim anderhalf uur op een stoel zitten kijken en lachen is vermoeiender dan  buikspieroefeningen doen. De zaal was helemaal vol. Want Amhali was in the house. Met die woorden kwam hij zondag 29 december het podium op. Vijfde try-out van zijn nieuwste show in de Meervaart.

Ik was wel benieuwd of hij live net zo grappig zou zijn als op de buis. Dat was hij zeker, maar ook vermoeiender. Thuis is hij vast niet zo'n grapjas. Want zoals hij zelf zei: "de bakker bakt thuis niet". 

Najib neemt het vaderschap serieus. Dat was de rode draad in zijn show. Die gebruikte hij om herinneringen op te halen over zijn eigen opvoeding. Maar niet voordat hij had verteld over het hondje dat zijn vrouw eerst had en waar hij steeds stiekem van af probeerde te komen.

Een meisje van 8 jaar oud zat in de zaal. Dus ik had mijn jongste kind ook mee kunnen nemen? Najib: "Dat mag helemaal niet! Ik ga grappen maken waar zelfs je moeder zich voor schaamt." Iemand in de zaal riep de naam van een geblondeerde politicus. Najib: "Daar wilde ik het niet over hebben vandaag" Maar wel: "We zouden woensdag discriminatiedag moeten maken. Een dag in de week waarop we allemaal los mogen gaan". En dat met alle mooie accentjes en stemmetjes nadoen om voor te doen hoe dat zou klinken. 

Foto's maken in de zaal was verboden, helaas. En als je met Najib op de foto wilde moest je na de show wachten op een hele kleine kans. Naar huis dus maar.  Volgende keer kijk ik graag weer naar Najib. Maar dan toch liever in mijn eigen huiskamer.

 

Kerstcadeautje

Van mij hoeven die twee vrije dagen niet echt. Als het kon zou ik gewoon de twee kerstdagen naar het werk gaan. Maar nu we toch verplicht vrij zijn, gaan we ervan genieten ook. Lekker uitrusten, niets moeten, niet koken, opruimen en al die andere dagelijkse verplichtingen. Niet eens een paar kilometer hardlopen in het park? Misschien juist een dagje vasten; meevoelen met de armen, geest reinigen...

Het is alweer acht jaar geleden. Om drie uur 's middags liepen we nog door de Kinkerstraat, of er niets aan de hand was.  En om zeven uur 's avonds was ze er, ons kleine cadeautje. Geboren op kerstavond. Ook voor ons daarom nu een bijzondere tijd. Niet met kerstboom, kaarsjes branden en meergangenmaaltijden. Maar met een verjaardag.

Het was een drukke dag. Er kwamen kinderen en er was taart, we deden spelletjes, aten chips, snoep en gingen knutselen. Ook trommelen op een Marokkaanse derbuka hebben we nog even gedaan. Met tot slot verstoppertje, en dan natuurlijk vooral op het moment dat de kinderen worden opgehaald. 

Aan iedereen een paar gelukkige dagen toegewenst. Kerst of geen kerst, familie of alleen. En speciaal voor de mensen die niet hebben wat wij hier allemaal wel hebben. Die geen verjaardag of feest kunnen vieren. Die geen dak boven hun hoofd hebben, kou lijden of niet genoeg eten om hun kinderen te voeden...

Als Jantje bij paaltje komt

“Dag meneer de koekepeer.” In een lollige bui begroet ik de man soms zo als hij thuiskomt. “Dag mevrouw de koekepeer” groette hij me gisteren terug. Ik vergat hem bijna te verbeteren omdat ik meteen in de lach schoot. Maar dochterlief vertelde papa ondertussen dat meneer de peer wordt toebedeeld en mevrouw als pauw wordt aangesproken.

Taal is altijd in beweging. Lees eens een tekst van meer dan 50 jaar geleden, dan staan daar vast allerlei woorden in die wij nu niet meer gebruiken, of anders schrijven. Dus kunnen we zelf ook een steentje bijdragen aan het veranderen van taal. Misschien is ‘het probleem’ over zoveel jaar wel ‘de probleem’, ‘dit huis’ is ‘deze huis’ of maakt het over enkele jaren helemaal niet meer uit of ik welk, welke, deze, die, dit of dat gebruik.

De uitdrukkingen, gezegdes en spreekwoorden, die zijn het leukst. Het is knap als je niet in Nederland geboren ben en je weet ze te gebruiken, of ze om te buigen tot iets wat niet helemaal klopt, maar wel begrijpelijk is. Helemaal leuk wordt het als er ook nog een verhaal bij wordt verzonnen…

Neem Jantje. Jantje is een echt Nederlands jongetje. Niet-native speakers van het Nederlands kennen Jantje uiteraard ook. En puntje, ja die is ook wel bekend. Maar puntje is toch niet zo beroemd als Jantje. Dus als je dat ene woord niet meer weet, verander je het toch mooi in een woord dat je wel kent? Zo was het niet puntje, maar Jantje die bij paaltje kwam. Het verhaal eindigde met een hele buil op het hoofd van die arme Jantje.

Tegenwind is ook zoiets. Het is toch niet zo fijn om tegen de wind in te moeten? Dan geef je toch iemand de wind van achteren? Of was dat nou weer niet de bedoeling? En als iemand het op zijn rug kan schudden is het meteen twee in één. Waarom ‘Hij kan het schudden’ of ‘Hij kan het op zijn buik schrijven’ zeggen als het met één enkele zin ook begrijpelijk is.

Welke zin of uitdrukking, welk spreekwoord zal ik de man nu eens gaan leren? Ik ga een lijstje maken. En dan verheug me nu al op de verhalen en creatieve veranderingen die hij straks weer aanbrengt. Wordt gevolgd, achtervolgd, nee: vervolgd ;)