Gingen we het nou doen, of niet?

Ik was benieuwd wat er zou gebeuren als ik hem ontmoette. Zouden we het doen, of zouden we het niet doen? Ik twijfelde. Was er zelfs een beetje zenuwachtig over. Van mij mocht het. Ik heb daar geen problemen mee.

In Marokko was ook al eens zoiets voorgevallen. Ik kwam in de kamer van mijn schoonvader. Hem kus ik altijd op zijn hand of voorhoofd. Dat is een gebaar van respect. Dat deed ik dus. Maar in de kamer zat een man die ik niet kende. Een man met een baard en een jurk. Ik moest een inschatting maken. Baard-en-jurk, baard-en-jurk, ging het door mijn hoofd. Daarbij hoorde niet het handen-schudden-met-een-vrouw. Maar alleen die informatie, dat is te kort door de bocht. Want als zo'n baard-en-jurk openlijk naar mij kijkt en blijft kijken, dan kunnen we best handje schudden. De man keek niet op of om toen ik binnenkwam, dus toen wist ik dat het handjes schudden niet doorging. Ik ben mevrouw Verdonk tenslotte ook niet, die dan stennis gaat schoppen en erop staat, het in de krant laat komen en nog meer van die toeters en bellen veroorzaakt. Wel een leuk idee trouwens. Hoe zorg je voor een groot publiek? 

Later hoorde ik hoe opgelucht de baard-en-jurk was geweest dat ik niet met uitgestrekte hand naar hem toe was gekomen. Ik was best trots dat ik de juiste inschatting had gemaakt. Aan het uiterlijk en gedrag van de man kon je gewoon zien dat hij strikt 'de regels' volgde. Het was gewoon niet gepast om zo op hem toe te lopen en me voor te stellen...

De man was een half uur te laat voor onze afspraak. Niet een baard-en-jurk dit keer. Het was een zakelijke ontmoeting.  Eigenlijk had ik me de hele weg erheen al afgevraagd hoe het zou gaan. Was hij echt een 'strenge bekeerling', dan gingen we geen handjes schudden. Maar dat zegt nog niet alles. Hij kan het ook niet doen, omdat hij respect heeft voor mij. Dat gebeurde eens toen ik mijn hoofd nog bedekte. Een man kwam binnen bij de familie waar ik op bezoek was. Hij gaf iedereen een hand, behalve mij. De gastvrouw vroeg waarom hij mij geen hand gaf.  Niet dat het mij iets uitmaakte. Ik kon zijn redenen wel aanvoelen.

Wil je nou nog weten of we 'het' gedaan hebben tijdens die afspraak? Nou vooruit, het antwoord is 'ja'. Hij kwam dus maar liefst een half uur te laat binnen als een wervelwind, schudde mijn hand en we hadden een leuk en fijn gesprek. Zo lastig als ik het me had voorgesteld, was het dus niet!